Darmbacteriën vormen eigenlijk een miniatuur ecosysteem, een stukje natuur in onszelf. Ze werken samen, reageren op elkaar en ons lichaam volgens bepaalde ecologische principes zoals in een bos, een regenwoud, of dit kleine vijvertje in mijn tuin. In het beste geval houdt dit stukje miniatuur-natuur ons gezond.
Ik ben een natuurmens. Het zit in mijn instinct, mijn DNA. Ik denk dat dat komt omdat ik langs beide kanten uit een boerenfamilie afstam en steeds dicht bij de natuur ben opgegroeid. Toen ik bio-ingenieur ging studeren werd ik voor het eerst geboeid door bacteriën: ik herinner me nog dat maar weinig medestudenten mijn enthousiasme deelden over het vanbuiten leren van de namen van allerlei micro-organismen :-). Zoals vele bio-ingenieurs bleef ik nog wat plakken aan UGent voor wat 12-jaar onderzoekservaring met darmflora zou worden. In die periode leerde ik het meeste bij over darmbacteriën door er in het labo mee aan de slag te gaan: wat in theorie zou moeten lukken, mislukte heel vaak in de praktijk. Frustratie ging over in fascinatie (en soms weer in frustratie). Maar ik had de microben – letterlijk – te pakken. Het liefst van al ging ik er als vrijwilliger over vertellen voor schoolkinderen en het bredere publiek: VIB Wetenschap op Stap, Dag van de Wetenschap… Ik was er telkens heel graag bij!
Ik begreep ook snel dat onderzoek naar darmbacteriën niet los te koppelen valt van het menselijke lichaam, dat de mens uiteindelijk toch baas is in eigen lichaam, en dat vooral het terrein, de omgeving waarin de darmflora leeft, bepalend is voor haar samenstelling en werking. Mijn zoektocht naar kennis over de werking van het menselijke lichaam begon. Ik had het geluk een studiereis naar Het Biodesign Institute in Arizona te kunnen maken, waar ik leerde werken met een heel innovatief model van de dikke darm. Eénmaal terug in Gent, startte ik samen met collega’s een nieuw labo op: eentje waarin we menselijke darmcellen konden opkweken en blootstellen aan darmbacteriën om te kijken hoe ze elkaar beïnvloeden. Heel erg vernieuwend en uitdagend onderzoek, waar we volgens mij nog heel veel uit gaan leren.
Helaas werd ik toen ernstig ziek. Ik besloot te stoppen met werken en al mijn energie in genezing te stoppen. Tijdens de behandeling en revalidatie ervaarde ik dat gezondheid veel meer is dan het nemen van de juiste medicatie. Ik kreeg meer voeling met mijn lichaam, en leerde dat genezen keihard werken is. Ik was altijd al bewust met gezondheid bezig geweest, maar gezondheidspreventie – beter voorkomen dan genezen – is toen echt mijn missie geworden. Daar waar de Westerse gezondheidszorg heel erg gericht is op het genezen van ziekte (gelukkig maar) en vaak erg gespecialiseerd en gedetailleerd te werk gaat, ben ik op zoek gegaan naar meer overzicht en kennis over de algemene werking van ons lichaam, en vooral naar kennis over de samenwerking van alle organen en systemen. Ik ervaarde de uitzonderlijke, holistische werking van causale voetreflexologie en besloot de 4-jarige opleiding bij An De Mulder te starten.
Op dat moment kreeg ik ook de kans om voor UGent al mijn kennis over darmflora te bundelen en een nieuwe Master cursus te schrijven over de interactie tussen mens en darmflora. Door dit werk kreeg ik opnieuw de microben te pakken. Deze keer niet in het labo, maar door het lezen en verwerken van de enorme hoeveelheid wetenschappelijke kennis die er inmiddels over darmflora is verschenen. Kennis die volgens mij te kostbaar en te belangrijk is om niet te delen. Ik besloot “iets te gaan doen met wetenschapscommunicatie”, schreef me nog wat verlegen in voor de Wetenschapsbattle en begon te broeden op een plan. Corona gaf me uiteindelijk de schop onder mijn kont die ik nodig had om online te gaan en alles wat professioneler aan te pakken. Ergens op de fiets tussen Gent en thuis besloot ik “Born to be Microbial” te zijn, en te worden, en ik dook moedig in de diepe oceaan van websites bouwen en online marketing.
Vandaag combineer ik dit werk met een praktijk als voetreflexoloog. Het voelt soms alsof ik schakel tussen twee werelden, maar de afwisseling tussen werken met mijn hoofd en werken met mijn zintuigen houdt me scherp en gezond. Als ik op deze manier een steentje kan bijdragen tot een maatschappij met meer aandacht voor gezondheidspreventie en een grotere verbondenheid met de natuur die we allen zijn, is mijn missie geslaagd.
Gepubliceerd op 8 juni 2021
Meer lezen
